Categoriearchief: blog

Blog over leven en sterven

Deze week maakte ik een reis door het verleden, ik was aan het werk op een Zomerfestival in Bloemendaal en heb vele mooie korte kaartleggingen en numerologieconsulten mogen geven aan de mensen op dat Festival. Daarna ben ik even met de fiets een rondje gaan rijden. In het buurtje is ook een klein winkelcentrum en volgens mijn geheugen zou Sil daar nog steeds met zijn broodjeszaak moeten zitten. Ik fiets traag door de winkelstraat het is die warme week in juni snap je (25-27 graden).
Ik mijmer even diep in mijn geheugen en kom terug bij 1983 de periode dat ik vanuit Amsterdam naar Haarlem emigreerde. Samen met mijn man werkte ik in de videotheek van Miep en Loek Brons en wij woonden in de bedrijfswoning erboven.
Een van onze klanten in de videotheek was Sil, Sil van Hasselaer groots in omvang, groots in lengte en groots van hart. Sil kwam binnen en dan kwam hij ook binnen, hallo schat, dag lieverd, hahaha, zijn lach vulde de videotheek. Sil was de eigenaar van “broodje van Sil” een broodjeszaak aan de Raaks onder de toenmalige parkeergarage. Een buurtplek, een samenkomst, een feestje als je bij Sil een bakkie kwam drinken was er altijd wel wat te bespreken of te proeven. Met “een toefje” huisgemaakte mayo erbij of een eigengemaakt “balletje”. Sil werd een goede “huisvriend” en wij brachten videobanden bij hem thuis toen hij door ziekte even op de bank moest, hij verzorgde de catering bij vele van onze vrienden en schepte dan natuurlijk zelf in vol ornaat met koksmuts op de lekkernijen uit. Sil is vele jaren met Jans getrouwd en zij woonden volgens mij in Zandvoort.
1 augustus 2012: Bloemendaal – Sil van Hasselaer verkocht ruim 23 jaar lang zijn broodjes aan de Raaks. Nu zit hij alweer vijf jaar in Bloemendaal met Pico Bello. Volgende week viert Sil deze verjaardag met verwennerij voor zijn klanten. Feest aan de Bloemendaalseweg 24.

Eenmaal aangekomen bij de broodjeszaak in Bloemendaal keek ik naar binnen en zag dat het er nog hetzelfde uitzag, echter er stond een jongeman achter de toonbank, ik spreek hem aan en hij vertelt mij dat Sil is overleden. Ik heb op internet gezocht om daarover meer te vinden maar dat lukt mij niet? Dat frustreert mij omdat ik hiermee mijn verhaal niet compleet kan krijgen, dit weekend zal ik er even voor gaan zitten en uitzoeken wat en wanneer.

Blog door Nicole van Olderen, Haarlem 22 juni 2017.

 

Over rouw, sterven, begeleiding en aandacht

Zo ben ik vorige week naar een seminar Aandacht voor Sterven geweest dat is jaarlijks op 24 mei.

Er werd gesproken over de vier gelaagdheden van de mens tijdens het stervensproces. Fysiek – emotioneel – mentaal – spiritueel.
Vier sprekers brachten de vier lagen onder woorden, daarbij kwam in een half uur per spreker niet alles uit de verf om het zo maar te schrijven. Er was ook een zangeres zij opende het seminar en omdat het thema aandacht voor sterven is verwacht ik een rouwlied. Echter de Nederlandse tekst sloot daar niet bij aan, zij wilde ons welkom heten met haar lied en daardoor dwarrelde de tekst een beetje door de ruimte.
Er waren 450 deelnemers gekomen naar het Bomencentrum in Baarn, voornamelijk uitvaartbegeleiders, verpleegkundigen en verzorgers uit de hospices. Er was een boekentafel en genoeg ruimte en tijd om met elkaar in gesprek te komen, iedereen droeg een naamkaartje zodat je ook zag hoe iemand heette en wat zijn of haar beroep was. Er waren trouwens bijna geen mannen, de zorgwereld en de uitvaartwereld bestaan vermoedelijk voornamelijk uit vrouwen!
Toch zal ik er volgend jaar weer naartoe gaan, ik heb natuurlijk “iets” met sterven en het werk eromheen.
Link naar de organisatie: http://www.landelijkexpertisecentrumsterven.nl/

Meestal kom ik met mensen is gesprek als er al iemand overleden is, dan wil die persoon via mijn mediumschap nog even met de overledene in gesprek, soms zijn er nog dingen die niet gezegd zijn, of wil de persoon vragen of de uitvaart goed verlopen is en of er rust is aan die andere kant en bijvoorbeeld nog een goed gesprek hebben over het geleefde ziektebed. Er zijn vele redenen om met mij in gesprek te gaan, je kunt ook levensvragen hebben die niet over een overledene gaan, maar juist over jezelf en hoe jij met de dingen in het leven omgaat.
Dan gaan we samen kijken en luisteren naar wat de gidsen en “het Veld” vertellen over de keuzes en de mogelijkheden.
Het is van belang om te weten dat jij altijd de juiste keuzes maakt, soms heb je een omweg nodig om inzichten te krijgen of de juiste mensen tegen te komen om daarna weer een ander pad in te slaan. Niets is voor niets, soms duurt het even voordat we dat inzien!!

Link naar Ineke Smit uitvaartverzorging

Haarlem 2 juni 2017

Over verdieping en verankering, oude wijsheid en verbinding.

Afgelopen weekend ben ik naar een vrouwenweekend van Peruquois geweest, twee dagen van 12.00 – 18.00 uur met 150 vrouwen van alle leeftijden.

Dit is het verslag van zondag!

Ik heb zaterdagnacht heel diep geslapen en zondagochtend kwam “Weerstand en Verlangen” langs.

Zal ik deze tweede dag ook gaan of blijf ik thuis en ga ik naar Dick. Natuurlijk toch in de auto gestapt naar Amsterdam en terugkijkend ben ik blij met mijn beslissing om voor verdieping en verankering te gaan!
Ook de tweede dag werden bij verschillende vrouwen weer nieuwe lagen afgepeld. Via zingen, mediteren, dansen, schudden en klanken komt het huilen, jammeren, diep verdriet, oude trauma’s en blokkades los met oerkracht waarbij de dames die de “spacekeepers” waren iedereen begeleiden in haar proces.

Mooi voor mij om te ervaren dat ik op mijn plekje in de zaal de energie kon steunen in haar werk, en dat ik blij voor mijzelf was en zag dat ik dit station al geleefd heb. Mijn tranen heb ik wel laten stromen zeker op het moment dat wij een lied voor de Yoni zongen waarbij de bewegingen mij lieten voelen wat mijn positie in mijn vrouwenlijn is en heb ik gehuild voor de preutsheid van mijn oma en mijn moeder en de bevrijding die ik nu al op mijn 54ste levensjaar mag ervaren rondom seksualiteit en sensualiteit.

Ik heb ook ervaren dat het belangrijk is om je baarmoeder en je yoni en de verbinding tussen je baarmoeder en je Hart te activeren en je borsten daarbij te betrekken. We deden verschillende oefeningen om de spiergroepen van de baarmoeder en de yoni te trainen door middel van ademhalen en aanspannen of bewegen en daarbij je handen op je buik te leggen en te voelen welke verbindingen opnieuw gemaakt kunnen worden.
Het was mooi om te ervaren dat ik mij nu meer gegrond voel en dat ik mijn ademhaling-energie door mijn yoni omhoog kan laten stromen via mijn baarmoeder naar mijn hart en mijn borsten.

Dat zijn krachtige methodes om de hedendaagse moderne vrouwen meer in hun kracht te laten komen.

Je voelt je letterlijk sterker worden, en ook die oefeningen maakten bij verschillende vrouwen om mij heen van alles los, want geloof mij maar er zit nog heel veel leed verstopt in de vrouw van tegenwoordig, wij zijn niet grootgebracht met openheid en verbondenheid met je vrouw-zijn, ook de jongere generatie van 20ers en 30ers die er waren hebben nog veel ballast mee gesjouwd. Fijn dat ook deze zondag weer met een cirkel afgesloten werd waarbij wij dicht tegen elkaar aanstonden en onze wensen en intenties voor de toekomst als zaadjes in onze baarmoeders plantten en wiegden tot we bijna omvielen. Dank aan alle vrouwen met wie ik deze ervaringen mocht beleven en wie weet tot ziens!

Haarlem,  1 juni 2017

Over vrouwen – samenzijn – vrouwenkracht – yoni werk en baarmoeders

Afgelopen weekend ben ik naar een vrouwenweekend van Peruquois geweest, twee dagen van 12.00 – 18.00 uur met 150 vrouwen van alle leeftijden.

Dit is het verslag van zaterdag!

Zingen en mediteren en dansen en schudden en ademhalen en ga zo maar door. We werden zaterdag bij binnenkomst gesmudged dat betekend dat je auraveld met de rook van een bakje smeulende salie en een verenkam doorgekamd wordt en je daardoor zuiver de ruimte betreedt waar wij met elkaar de tijd gaan doorbrengen.

De ontvangst was hartelijk er stond een uitgebreide theetafel met gratis heet en koud water en heerlijke theezakjes en er lagen prachtige bananen voor de eventuele trek. Er waren verschillende winkeltjes waar allerlei vrouwelijke zaken verkocht werden daarover later meer. De workshopruimte was supermooi ingericht ronde vorm, mooie kleden langs de wanden, prachtige vaas met bloemen en een podium voor Peruquois. Ik zocht mijn eigen plekje met kleedje en kussentje en vestje en flesje water, precies op die plek die voor mij goed voelde, recht tegenover de microfoon op het podium maar niet te dichtbij, je weet maar nooit….
Toen iedereen er was en Peru ons welkom heette vroeg zij of iedereen wat dichterbij wilde komen er was nl. een ruimte rond het podium van zeker 1,5 meter die niet bezet was dus hoppa iedereen weer in beweging en hudje bij mudje op elkaar lekker vooraan zitten, nou dat deed ik dus niet! Ik zat naast een leuke buurvrouw die als enige 30 weken zwanger was en samen hebben wij diverse oefeningen gedaan.
Dag 1 bestond voornamelijk uit samenwerken met een persoon die je nog niet kende, wij waren blij met elkaar! Fijn ook voor mijzelf dat Francoise (de buurvrouw) ook al veel met zichzelf gewerkt had, zodat wij op gelijkwaardig niveau met zijn drietjes (de baby is een meisje) in de energie aan het werk waren. We sloten de zaterdag af met elkaar in een heel grote cirkel en stonden superdicht tegen elkaar een heel mooi en krachtig lied te zingen, er wordt ook veel gewerkt met de kracht van de ademhaling, doe je mond maar eens heel wijd open en laat je adem dan met een geluid, een klank los en doe dat een minuut of zo of 30 keer, dan merk je dat er wat los komt via je stembanden, dat is een vorm van ontspanning die wij in het Westerse wereldje niet meer herkennen. Een andere vorm van ontspanning gaat via de Yoni (mooi woord voor vagina), bij het winkeltje werden diverse hulpmiddelen verkocht ik noem het jade ei, of de massagestaaf. Nee niet die wij vroeger in de Wehkampgids zagen staan met een plaatje erbij van een vibrator tegen iemands wang aan, maar een ei van jade of rozenkwarts of amethist en dat breng je in je yoni in en daarmee kun je je spieren trainen en leren spannen en ontspannen. Die massagestaaf breng je ook in maar daarmee kun je ook de buitenkant van je yoni masseren en de schaamlippen en de venusheuvel om de doorbloeding van het gehele gebied te stimuleren.
Lees mijn volgende blog over verdieping en verankering, oude wijsheid en verbinding voor het verslag van zondag.

Organisator van het event https://heartfire.nl/
Informatie over het jade ei en en massagestaaf bij: Jolanda Klaassen

Haarlem, 31 mei 2017

Over Hemelvaart en herinneringen

Hemelvaart 2003

Het was donderdag Hemelvaart van het jaar 2003 dat ik op die ochtend bezig was mijn tuinstoelen op het dakterras schoon te maken met mijn roze schoonmaakhandschoenen aan dat de telefoon ging. Zusje, het is broer, papa is overleden!

Sindsdien is Hemelvaart altijd een moment van stilstaan bij wat geweest is en ongeacht op welke datum Hemelvaart valt het blijft zoals ik het ervaar. Een moment van herinneringen ophalen en terugkijken naar de periode die alweer voortgeleefd is zonder de opa van mijn kinderen.

Dit jaar valt Hemelvaart op 25 mei, vlak voor de geboorte van mijn eerste zoon Franklin Nandor die op 26 mei in het jaar 1986 ter wereld kwam. Ik was nog niet op de hoogte van het geslacht van mijn kind, vroeger, uhum, kreeg je wel een echo maar daar bleef het bij, een foto van je toekomstige kindje zonder geslachtsbepaling! Dat waren nog eens spannende bevallingen en momenten ervoor, welke namen wilde je samen voor jongentje en meisje.
Het was moeilijk om iedereen een plezier te doen, zodat wij als ouders gewoon ons eigen plan trokken. Een meisje werd Daphne Sanne Valerié, en een jongetje Franklin Nandor.
De bevalling van mijn eerste kind begon al twee dagen ervoor met “rug weeën” die intens van pijn waren en mijn volledige focus op het hier en nu hielden. Maar uiteindelijk kwam deze wolk van een jongen op de aarde.

Onze eerste zoon heeft een krachtige originele naam Franklin Nandor, de tweede voornaam is Hongaars aangezien de vader van Franklin half Hongaars is en een Nederlandse achternaam heeft.
En zo stond ik op die donderdag Hemelvaart in 2003, 17 jaar na de geboorte van Franklin Nandor, de tuinstoelen schoon te maken omdat de verjaardag van beide jongens die dag gevierd zou worden en visite buiten kon zitten met een hapje en een drankje.

En nu sta ik op Hemelvaart 2017 weer schoon te maken, het berghok met de gereedschapsafdeling is dit jaar onderwerp van mijn energie. En ik pakte de gele Bosch koffer met de boormachine vast en haalde een sopdoek over de enigszins bevlekte buitenkant en mijmerde even terug in de tijd, 1983 24 juni, onze trouwdag en deze koffer met boormachine kregen wij van onze werkgevers Miep en Loek Brons. En vandaag dacht ik even terug aan mijn ex-man (die nog leeft) en van wie ik in 1990 gescheiden ben. Ik vraag mijzelf af, heeft hij deze boormachine ooit gemist?

Ik spreek mijn dankbaarheid uit naar mijn ex-man, de vader van mijn twee zoons!
Dank voor de tijd die wij samen hebben geleefd, dank voor het schenken van deze twee prachtige zoons met wie ik het leven heb geleefd tot nu aan toe!

Haarlem, 25 mei 2017

Lachgas – ballonnetjes – slagroompatronen

De jeugd van tegenwoordig wordt ook ouder!!

Het is een hele nieuwe rage en o.a. de Sligro en de Makro verdienen er goed aan.
Maar ook speciale websites die “alleen maar” slagroompatronen verkopen schieten als bosjes uit de grond.

De een zijn brood is ook het brood van de ander, als de patronen weer leeg zijn kun je de plaatselijke ijzerboer, of verzamelaar van “oud ijzer” er weer een plezier mee doen en hoef je die vuilniszak met “rinkelende patronen” ook niet gecamoufleerd weg te gooien.

Waar hebben we het dan ins hemelsnaam over!!
Sommigen van jullie lezers toveren nu een glimlach op je gezicht en krijgt er bij het lezen van bovenstaande stukje tekst al een heel beeld bij.

Ik schrijf vanuit mijn ervaringen en zie nu al enige jaren om mij heen het gebruik van “ballonnetjes” als een “soort van mini-tripje” om even “los” te komen van je denken.
Ja,  ik zal er nog wat meer over uitleggen, stel je een groot buitenfestival voor waar vele mensen heerlijk in de zon rondlopen van tent naar tent en ineens zie je mensen rondlopen met een ballonnetje in hun hand, let op! Ze staan ermee en nemen op een “speciale manier” een hijs (inhalatie) en nog een en nog een en dan knijp je de tuit van de ballon tussendoor steeds zorgvuldig dicht zodat er geen lucht/gas ontsnapt.
En dan ga je ervaren wat er o.a. in je gebeurt:
je komt los van jezelf
je ervaart dat je de kosmos induikt en zweeft
je voelt schokken in je lijf van ontspanning
je wordt wiebelig
je wordt lacherig
je stem wordt dieper
je O-N-T-S-P-A-N-T

Echter na een ballonnetje is het “pad” in je lijf geopend, en zijn al je zintuigen hiermee in aanraking gekomen en ga je op zoek naar een herbeleving. Helaas kan ik je schrijven dat je telkens weer diezelfde 1e ervaring blijft zoeken, en nog maar zelden terugvindt.

Hoe je een ballonnetje maakt ga ik niet schrijven, dat “zoek je zelf maar uit”!
Wel plaats ik een artikel uit de krant van 06-07-2016 met daarin een waarschuwing over het gebruik van “drugs”.
Het Trimbos instituut schrijft dat dit door scholieren als onschuldig lachgas gezien wordt.

Er sterven hersencellen die je nodig hebt!

 

over Schumann energie en wat er allemaal beweegt

Woensdag 10 mei 2017
Jemig wat een nacht!!

Gisterenavond was er bij mij thuis de maandelijkse Open Cirkel Mediumschap en met totaal 9 personen een “vol huis”.

Via de nieuwsbrief van Cathelijne Angellightheart had ik gelezen dat de Volle Maan van woensdag 10 mei in het teken van aartsengel Metatron stond en had ik mij voorgenomen met de groep op dat energieveld aan te sluiten.
Ik had passende muziek uitgezocht en de afstemming verliep mooi en sommige deelnemers waaronder ikzelf voelden letterlijk de energiestroom door onze handen binnenkomen en ik voelde mij letterlijk overweldigd door de zuiverheid van wat er plaatsvond.
De oefeningen die bij mij binnenkwamen om uit te voeren waren verbazend krachtig. Na de meditatie werkte de energie “heerlijk” door en de avond was er een met een gouden randje.

We hebben afgesloten met een healing en trekken daarna een kaartje, dit keer de Eenhoornkaarten.

Na 22.00 uur was de groep weer op weg naar huis en ruimde ik de spulletjes op, nog even een telefoontje met Dick Schoenmaker en daarna eerst douchen en haren wassen en hup naar bed.
En daar begon de pret… linksom, rechtsom, linksom en weer rechtsom, te warm, te koud, denken, plassen, bijna Volle Maan, nog meer denken, en uiteindelijk vanaf 02.30 elk half uur de wekker zien kruipen door de nacht.
Ik heb mijzelf afgevraagd wat er aan de hand was, en ben tot de volgende slotsom gekomen.

Het veld waarin wij gewerkt hebben was zo krachtig dat ik de gehele nacht nog lag te stuiteren van de energie en er voor mijzelf niet over had nagedacht om nog een afsluitende ceremonie te doen om het veld te bedanken en de energie te laten voortstromen bijvoorbeeld de aarde in of de healingschaal in de kosmos in. Meestal ga ik nog even “zitten” met mijzelf om te mijmeren over wat er heeft plaats gevonden die avond, dat had ik niet gedaan.

 
Daarnaast lees ik dagelijks de nieuwsmail van Ron Fonteine met daarin de link naar de Schumann Energie en je kunt zien dat op 8 en 9 mei jl. “vreemde witte vlekken” waren oftewel de energie van de aarde was flink in beweging!

Dat zal het samengestelde antwoord zijn op deze wonderbaarlijk mooie krachtige en helende avond.
 
Wil ook eens een Open Cirkel middag of avond meemaken, kom dan kennis maken op de middaggroep van vrijdag 16 juni of dinsdagmiddag 27 juni. 
We beginnen altijd met een meditatie en sluiten af met een healing en trekken een kaartje. Kijk op de website van Nicky’s Place
Reserveren en informatie: Nicole van Olderen: 06-41041509 of mail: nickysplace@gmail.com
 
Nicole van Olderen is medium en leraar en geeft les in het ontwikkelen van je zesde zintuig door te durven en leren vertrouwen op je intuïtie, je onderbuikgevoel.

Op zoek naar antwoorden

Op zoek naar antwoorden

Wie is dat nou niet? We zoeken overal naar antwoorden op levensvragen, oplossingen en gewetenskwesties. Maar waar is nou het werkelijke antwoord?

Mijn cursisten,  acht dames, kwamen vanmiddag voor de laatste les “ontwikkel je intuïtie”, de dag begon een beetje triest, toen mij het gevoel van afscheid nemen bekroop en ik besefte dat dit de laatste les zou zijn! Ze zijn vorige zomer (2015) bij mij begonnen met Zomerschool en daaruit is de wens om door te gaan met ontwikkelen ontstaan en heb ik een vervolggroep met ze gestart, daarna wilden ze weer verder!! En vandaag was dan de laatste les!   

Ze kwamen binnen met een groot boeket bloemen en er werd gesmoesd en er bewoog een kaart onder de tafel die nog volgeschreven moest worden. Bij aanvang van de les nam een van de dames het woord en kreeg ik veel lieve woorden en bedankjes, en de grote vraag kwam weer eens ter sprake…

“Hoe weet je nou of je intuïtie werkt?” Ja daar is geen pasklaar antwoord op zei ik  en ik begon te vertellen over de vele keren dat ik achteraf wéér wist dat ik NIET naar mijn intuïtie had geluisterd, het is namelijk keer op keer een gesprek tussen je hoofd en je onderbuikgevoel. Je onderbuikgevoel is de plek waar bij de meeste mensen je intuïtie zit en waar je naar binnen toe kunt gaan om te luisteren of het “goed zit”.  

Door te oefenen met luisteren naar je intuïtie kun je steeds vaker en sneller de signalen oppakken en er naar handelen.  
En dat oefenen doen we dus ook in deze woensdaggroep, signalen leren vertalen en impulsen en inzichten oppakken en ze herkennen, dat is wat we leren en daarmee versterk je je zelfvertrouwen dat “het goed zit”! 

Voor alle dames had ik een Inner Child kaart getrokken en deze mochten ze eerst als oefening aan elkaar uitleggen waarna ik later nog een extra uitleg aan de kaart toevoegde, het was mooi om de groei van het allereerste begin naar nu te zien bij alle dames.
De leeftijd van de groep varieert tussen de 25 en 86 jaar, wat een mooie afspiegeling is van de werkelijke maatschappij. 
Aan het einde van de middag werd de wens uitgesproken dat er behoefte is aan een vervolgcursus  om nog meer de diepte in te gaan. 

De agenda heeft er gelukkig ruimte voor en we gaan verder in oktober! 

Haarlem, 22 juni 2016

 

Een pleidooi voor aardig zijn

Nicole vroeg mij al een tijd geleden of ik voor Samenwerken Nederland wilde gaan bloggen. “Ja natuurlijk!” antwoordde ik meteen enthousiast. Ik kreeg wel een maar mee van haar; ik mocht niet zo vloeken in mijn blogs als ik doe op mij Facebook pagina….

Vloeken op Facebook doe ik vrij regelmatig. Soms uit pure irritatie, soms uit frustratie, maar meestal uit provocatie. Ik wil een reactie lostrekken, mensen uit hun comfortzone halen door ze verbaal een klap in het gezicht te geven.

Maar zoals gezegd is het ook vaak uit irritatie en frustratie. Mijn lontje kan wat kort zijn en dit uit zich veelal een in reeks woorden waar menig bootwerker trots op zou zijn. Maar waar komt dit korte lontje vandaan en waarom reageer ik op sommige momenten zo fel?

Ik kom er steeds meer achter dat ik een beetje verdrietig word van mensen. Dit klinkt een stuk dramatischer dan het is, maar er zit wel een grote kern van waarheid in. Mensen zijn over het algemeen niet zo aardig meer tegen elkaar. Werken elkaar tegen. En kijkend naar de titel van deze website, Samenwerken Nederland, wil ik graag een pleidooi houden voor aardig zijn en samenwerken, elkaar een helpende hand toereiken.

Een hoop mensen hebben een grote last op hun schouders. Een baan, kinderen, het huishouden, sporten, gezond leven, hobby’s, weet ik het allemaal wat. We zetten onszelf (nodeloos) enorm onder druk om maar te voldoen aan een zelf gecreëerd ideaalbeeld. Dit brengt logischerwijs nogal wat stress met zich mee en een hoop onzekerheid. Doe ik het wel goed? Ben ik wel goed genoeg? De schaduwkant van zo’n bestaan is dat mensen haastig en kribbig, en dus onvriendelijk, worden. Want nee, je kunt hier niet aan voldoen, en dat is ook nergens voor nodig. Maar aangezien mensen zo op zichzelf gefocust zijn vergeet men nog wel eens de medemens en is er in een confrontatie weinig ruimte tot zelfreflectie. De schuld wordt over het algemeen meteen buiten zichzelf gelegd en er wordt erg defensief gereageerd. Ja maar jij of hij of wie of wat dan ook.

Een klein voorbeeld: Een tijdje geleden was ik aan het werk (op het strand). Onze hond ligt heerlijk te slapen op zijn kleedje, niemand heeft last van hem. Er stapt een meneer op hem af en terwijl de hond volledig in dromenland is buigt meneer door zijn knieën en begint de hond nogal hardhandig te aaien. De hond schrikt wakker uit zijn slaap en draait zijn hoofd om naar de man en blaft van de schrik. Vervolgens komt meneer op hoge poten naar mij toe dat onze hond levensgevaarlijk is en meneer in het gezicht probeerde te grijpen. In mijn ogen is dit actie-reactie. Ik zou zeggen, ik deed iets en de hond reageert daarop. Niet zo handig van mij, Maar meneer vond het schandalig en onacceptabel en belde de politie want deze hond was vals en moest afgemaakt worden. Ergo, de hond deed het en ik ben slachtoffer. 

Mijn vraag aan jullie is, help elkaar. Wees lief voor elkaar. Probeer in zo’n situatie even pas op de plaatst te zetten, de situatie te overzien en daarna pas te reageren. Ik ga altijd uit van het goede in de mens, dus ben van mening dat anderen, en zeker onbekenden, niet doelbewust uit zijn op het kwetsen of irriteren van de medemens. Met een beetje meer compassie en mededogen in het dagelijks leven wordt onze interactie een stuk leuker en vriendelijker. 

Kindness

Nieuw Leven

De titel floepte zomaar uit mijn vingers toen ik de foto terugzag van het nieuwe leven aan de boom. 
Ja we zijn er echt aan toe om het nieuwe leven weer toe te laten in ons leven.

Wat is Leven überhaupt zou ik willen zeggen!?
We staan op gaan aan het werk (als we pech of mazzel hebben) en doen de dingen die van ons verwacht worden en daarna komt de volgende dag alweer. tijdens de vakanties en vrije dagen kunnen we reflecteren over wat we geleerd hebben zodat we geen herhalingen van zetten en fouten gaan maken in de week die volgt.
Soms moeten we nog vele oude wonden van onze voorouders opruimen (even tussendoor) want daar krijg je geen tijd voor in je gewone leven.

En dat even tussendoor daar wil ik het graag met je over hebben.
Ik ben zo iemand die dat “even tussen door” al een aardig stapeltje heb opgeruimd.
Stapeltjes verdriet noemen ze dat in de rouwverwerking. Als je jezelf geen tijd geeft of gunt om te rouwen of op te ruimen. 
Dan  loop je steeds vaker tegen “oude wonden” aan en die doen nog steeds zeer en de diepte daarvan wordt steeds meer voelbaar.

Ik heb in mijn praktijk een stroom  aan mensen op weg mogen helpen om “hun oude wonden” te verzorgen en de stapeltjes verdriet op te ruimen en een plekje te geven, daarbij gaan we rustig en zorgvuldig te werk, soms met een traan maar net zo vaak met een zucht van verlichting dat het niet zo zwaarmoedig hoeft te zijn!

Neem eens een kijkje op mijn profiel en maak een afspraak!
We zijn in max. twee uur tijd een aardige stap verder gekomen kosten €  90,-.
Nieuw Leven