Koningsdag -3-
Ik vertrek opnieuw van huis met een lege rugzak en extra centjes want ik houd de traditie in ere dat ik “altijd” een oranjetompouce van banketbakkerij Michel wil eten en het liefst dan met een lekker eigen gezet kopje koffie, dus ik huppel weer door de Grote Houtstraat en zie steeds weer nieuwe mensen en vrolijkheid om mij heen, de bakker is slechts van 09.00 – 11.00 uur open maar gelukkig heeft hij voor mij nog een tompouce te koop, voorzichtig zet ik ‘m onderin mijn rugzakje en draag deze alsof er eieren in zitten voorzichtig over straat.
Terwijl ik naar huis loop zie ik een prachtige stapel met gloednieuwe kussenhoezen met binnenkussen erin en met rits, twee voor 5 euro, ja ik kan deze kussens zo goed gebruiken om weer een kleuraccent in de huiskamer aan te brengen dat ik het gewoon heb gedaan. Tevreden loop ik naar huis en ga nog even uitvoerig kijken bij Erica mijn buurvrouw uit de steeg die ook caterings verzorgd en een prachtige collectie grote schalen in de verkoop heeft, ik kom thuis en pak voldaan alle spullen uit, ik heb zelfs de eerste aankopen al even in de wasmachine gehad op een 20 minutenwasje zodat het nu “mijn” kleding is.
Ik ga eerst koffie drinken en zet de televisie aan (ik maak gebruik van de pauzeknop) want ja, ook ik wil weten wat Maxima dit jaar aan heeft en de drie meisjes terwijl ze in Groningen zijn, de provincie van de aardbevingen en de gaswinning.
Ik zit heerlijk met mijn kopje koffie en te smullen van mijn oranjetompouce terwijl ik som de wandeltocht even op snel vooruitspoelen zet, ik zie dat de Koning bij het podium van de gaswinning is aangekomen en luister aandachtig naar het verhaal van de bewoners van de getroffen gebieden.
Ik voel dat ik erg emotioneel wordt van hun verhaal en begrijp bij mijzelf dat dit komt omdat ik recentelijk een documentaire heb gezien over de gaswinning in Groningen. Wisten jullie dat wij sinds 1963 onvoorstelbaar grote hoeveelheden gas hebben gewonnen uit de Groningse grond en dat de opbrengsten allemaal in Nederland zijn gebleven.
Het is zeer terecht dat de Nederlandse overheid voor de gevolgen van de gaswinning verantwoordelijk is, het is fijn om te horen dat er in ieder geval betere communicatie is tussen de getroffen bewoners en de uitvoerende instanties.
Na mijn kopje koffie pak ik mijn bakje met salie en steek dat in de brand, de wolkjes van de brandende salie gebruik ik om de gekochte spullen te schonen/ smudgen van de energie van de vorige eigenaars. Zoals de cd’s en het bontje die kunnen allemaal niet in de wasmachine.
Blog -3- door Nicole van Olderen 27 april 2018
