Dit is mijn promotiefilmpje voor de Spirituele Babs.
Trouwambtenaar. Heb je een ceremonie, huwelijk, vernieuwen van je geloftes of een jubileum in je relatie? Neem contact met mij op als ik een bijdrage kan leveren aan jullie “dag met een gouden randje”. HARTE groet van Nicole.
Mijn website is nicolevanolderen.nl
Uit de andere Krant van 02-09-2023
De onderzoekdata van Pfizer die in juli 2023 vrij zijn gegeven zijn onvolledig en soms zelfs alarmerend.
Aantoonbaar stijgende lijn in stoornissen bij vruchtbaarheid, zwangerschap en aangeboren afwijkingen gevonden na vaccinatie met een mRNA vaccin.
Lees hier het hele artikel uit de Andere Krant
Uit de Andere Krant van 03-02-2024
Er zitten vertragingen op de lijn bij de WHO. Zij zijn te laat met het indienen van hun pandemiewet die zij alle landen willen opleggen. Deze wet sluit aan bij het digitaliseren van de vaccinatie paspoorten en de uitrol van het plan richting 2030.
Uit de Andere Krant van 03-02-2024
Een waarschuwing over myocarditis (hartontsteking) na mRNA-vaccinatie is niet verzonden om geen paniek te veroorzaken.
CDC de centers for disease Control in de USA hebben een concept waarschuwing in relatie tot de vaccins van Pfizer-BioNTech en Moderna niet verstuurd. dit blijkt uit een mail die recent in de handen van Epoch Times is gekomen van 25-05-2021.
Pfas-expert Kirsten Bouman en Abel Arkenbout van onafhankelijk onderzoeksbureau Toxicowatch trekken de uitslagen van het zojuist gepubliceerde rapport van Arcadis in twijfel.
Lees hier de achterliggende informatie vanuit de Andere Krant van 12-10-2024
En zo rijgen de dagen zich aaneen en ben ik onderweg naar Brummen terwijl ik net hersteld ben van mijn ziek zijn om een avond numerologie te verzorgen. Ik weet dat ik met foto en al in een van de huis aan huis krantjes heb gestaan dat alleen al vind ik weer spannend. Hoeveel mensen zullen er komen? Ik heb niet gevraagd of de mensen zich willen aanmelden dus dat maakt het nog meer een verrassing.
Het is vijf minuten voor acht als de laatste bezoeker binnenkomt en totaal zijn het er 10. Ik reken de geboortedatum van iedereen alvast uit en dan met het huidige jaar zodat ik ook iets over het hier en nu kan vertellen aan de bezoekers. Ik besluit niet zoveel tijd te gebruiken om mijzelf voor te stellen en richt mij op volgorde van binnenkomst tot de bezoekers. Het is fascinerend dat er veel mensen momenteel in jaar 5 en 6 bewegen dan wordt het voor mij ook een uitdaging om voor iedereen iets toe te voegen van waarde, maar het is gelukt. En zelfs binnen de tijd die we hebben. Het was klokslag half tien toen ik voor de laatste bezoekster haar huidige jaar 8 uitlegde. Tussen de uitleg door ook nog vertelt dat ik naar Brummen wil komen verhuizen met mijn de stichting Iedereen is Kind en dat ik een boerderij zoek voor mijn activiteiten. En dat ik er over nadenk om een cursus van 7 avonden te gaan geven in Brummen of in Eerbeek. De bezoekers waren vol interesse, dat smaakt naar een goed vervolg voor het najaar.
En zoals ik al eerder schreef was het een groots besef om terug te keren naar het HIER EN NU nadat zoon Julian rond 4 mei zo een heftige ervaring had meegemaakt. Hij is door het oog van een reuzennaald gekropen en dat besef maakt het nog indringender.
Mijn agenda was zo vol met leuke verplichtingen dat ook dat teveel werd. Op 26 mei werd Franklin 38 jaar en Julian volgde op 2 juni en werd 36 jaar. Er waren nog wat afspraken rondom de Golden Girls mijn zorg moeders mama en mrs. T. Ik had nog een leuk optreden vanuit mijn werk als vitaliteitscoach. Ondertussen wacht ik op de geboorte van het eerste kleinkind.
Maar eind mei was het zover, ik was te vaak en te veel en te weinig en te druk geweest.
Een groot rondje ZELFZORG moest er gemaakt worden. Koorts zei mijn lijf en nu ga je liggen. Ja ook dan weet ik wel wat mij te doen staat en met het volledige programma aan zorg voor mijzelf ben ik die hele week in mijn eigen lappenmandje gekropen en heb goed voor mijzelf gezorgd.
Terwijl ik dit schrijf op zondag 9 juni ben ik al weer hersteld en heb weer geleerd om sneller te luisteren naar mijn lichaam. Dat wat mijn zoon Julian aan het leren is op zijn 36e ben ik met mijn 61 jaar nog steeds aan het uitvinden.
En zo komen we aan bij het moment om afscheid te nemen van al die mensen met wie ik jaren heb samengewerkt, op beurzen, op meditatieavonden, op themadagen in Vijfhuizen.
Ik had besloten op zondag 19 mei 1e Pinksterdag een inloopmiddag te organiseren in het oude vertrouwde steunpunt voor Ouderen in de van Oosten de Bruijnstraat in Haarlem. Gewoon omdat het pand er nog steeds staat en de herinneringen voor velen daar ook liggen. De deur was vanaf 13.30 uur open en ik heb superveel hulp gekregen van lieve mensen om met de hapjes en drankjes te helpen zodat ik ook echt met de bezoekers kon praten. Verrassing na verrassing overkwam mij en het was een SUPERFIJN moment waarbij ik nu besef dat verhuizen alleen maar van huis veranderen is. Ik kan nog steeds in Haarlem een zaal huren en iets organiseren, ach ja dat is gewoon nog steeds mogelijk. Dank allemaal voor jullie bijdrage, donatie, lieve geschreven kaarten en warme ontmoetingen.
En zo leven we dag na dag verder met de verhuizing in zicht eind juni en de dozen die zich opstapelen voor de grote verscheping van zondag 12 mei. Moederdag een cadeau voor mijzelf en twee lieve vriendinnen die mij gaan helpen. Met een Mercedes sprinter bus een hele grote stapel met dozen uit mijn huidige huis verplaatsen naar de opslag in Apeldoorn. Ik heb het uitgerekend, ja “meten is weten” er passen minstens 70 dozen nog bij! Het verplaatsen van al die spullen van mijn bedrijf Nicky’s Place en mijn privé spullen is een proces wat ik voornamelijk alleen wil bewandelen. Het opruimen, inpakken en verplaatsen geeft mij een enorme kracht in mijn lijf om stap voor stap zo dicht bij mijzelf te blijven en niet wetende waar ik precies zal gaan landen. Een met de BRON is wat Paul altijd zegt. Zo dicht mogelijk bij mijzelf blijven en in het HIER EN NU ZIJN!!
Nou dat werd wel even duidelijk toen ik op zaterdagnamiddag 4 mei een bericht afluisterde op de voicemail van mijn schoondochter Melanie, mijn zoon Julian was die middag met de ambulance opgenomen in het Leids UMC. Hij was onwel geworden en voelde zich misselijk, duizelig, wiebelig op rechts en hoofdpijn. Ze hebben meteen een scan met vloeistof gemaakt en bloedverdunners toegediend. Jemig zeg en hij is pas 35 jaar en eigenlijk in goede conditie, iedere twee uur controleren ze zijn vitale functies en gelukkig is er geen uitval.
De volgende dag zondag 5 mei ga ik op bezoek en tref een groot lijf met een zielig hoopje zoon, wel met het vertrouwen dat hij in goede handen is in het LUMC en dat er over hem gewaakt wordt, aansluitend rijd ik naar Beverwijk waar mijn andere zoon Franklin met zijn vrouw Marouschka een baby feest geeft voor de toekomstige baby die bijna geboren wordt. Wat een contrast is dit zeg! En op het feest ook de constante vraag hoe gaat het met je broer aan Franklin en hoe gaat het met je kind aan mij. Dat was echt schakelen!
Maandag had ik al een vrije dag voor mijzelf ingepland om naar de sauna te gaan, dat was ook een uitdaging hoor om de stilte en rust in mijn lijf weer terug te vinden. Ik lag in de sauna en kon dat zandlopertje van 20 minuten wel wegkijken. Pas bij de derde ronde kon ik de rust weer vinden om ook te beseffen dat ik de zorgen MOEST LOSLATEN. Dinsdag kregen we de uitslag van de MRI scan die vertelde dat Julian een zware herseninfarct had gehad in de kleine hersenen en dat hij bloedverdunners moest blijven slikken en dat hij binnen twee dagen naar huis kon om zelf weer te leren luisteren naar zijn lichaam en zo is het nog steeds, nu een maand verder. Het gaat goed met hem, hij heeft van de week weer auto gereden is niet moe meer en zoekt goed zijn grenzen.
Voor mijzelf en voor Melanie was het echt oefenen om terug uit de fight flight conditie terug naar het gewone leven te schakelen. Vier dagen SUPER AAN staan vergt echt veel van een mens, en ja ik weet het anderen zitten vaak veel langer in die stress, maar voor mij was dit echt een oefening in beseffen waar mijn normale ik weer was gebleven.
Woensdag 24 april was het zover, ik zou met de trein naar Arnhem afreizen om bij de open agenda van de provincie Gelderland in te gaan spreken. Ik had via de griffie een aanvraag gedaan voor spreektijd echter na overleg met de griffie en hun advies was het slimmer om eerst de gedeputeerden aan te schrijven en pas daarna de Statenleden via de open agenda te informeren.
Dus zo gezegd zo gedaan een mail aan de gedeputeerde Zoet geschreven dat ik voor mijn stichting Iedereen is Kind op zoek ben naar een tijdelijke boerderij in het buitengebied van Brummen. Helaas doet de provincie Gelderland niet aan ontvangstbevestigingen dus ik moest gewoon weer geduld hebben. Dat is niet mijn sterkste kant deze oefening. Dus na enige dagen weer een mail gestuurd met verzoek om bevestiging van ontvangst en op 23 april , een dag voor mijn bezoek aan de provincie krijg ik het advies om aan het mailadres van het spreekuur van gedeputeerde Zoet te schrijven, dus zo gezegd zo gedaan…Dit is trouwens de enige gedeputeerde met een spreekuur!
Woensdag in Gelderland een prachtig provinciehuis waar ik al eerder geweest ben, ik ga wachten op de open agenda en er zijn drie sprekers, ieder krijgt 5 minuten en daarna worden er vragen gesteld door de Statenleden over de diverse onderwerpen. Ik luister en bedenk ja daar had ik ook kunnen staan, maar goed beter de koninklijke weg bewandelen dan spijkers op het fietspad strooien.
De sprekers zijn klaar en de Statenleden en griffiemedewerkers lopen allen weer hun eigen weg, er is aansluitend een commissie en ik blijf de boel nog even observeren en raak in gesprek met twee statenleden van D66 we zijn de enige drie mensen nog in deze ruimte met schitterend uitzicht op de Nederrijn. Terwijl ik mijn verhaal vertel dat ik op zoek ben naar contact met gedeputeerde Zoet zegt hij kijk daar komt hij net aanlopen.
Vanuit het niets loopt gedeputeerde Zoet op ons af en krijg ik de mogelijkheid om in een paar zinnen te vertellen van mijn mail en mijn zoektocht naar een boerderij. WAUW! Dat noem ik wederom een staaltje van kosmische interventie. Ik ga aansluitend op de publieke tribune zitten en straal de gedeputeerde in met positiviteit en vertrouwen dat mijn vraag beantwoord wordt.
Ik vertrek met de trein naar Amsterdam maak een tussenstop om in de Nieuwe Kerk een gospelconcert bij te wonen. Halleluja wat een ervaring zeg, de zegeningen die ik door mij heen voel stromen in deze prachtige kerk (waar ik nog niet eerder ben binnen geweest) en de Spirits die mij begeleiden om dit pad van vertrouwen te blijven bewandelen. SUPER!! POWER! Voldaan vertrek ik weer met de trein naar Haarlem. Een dag later al krijg ik antwoord via het spreekuur mailadres dat ik uiterlijk maandag 13 mei gekoppeld wordt aan een ambtenaar die mijn mail zal beantwoorden.
