Peter Wohlleben: Het verborgen leven van bomen

PETER WOHLLEBEN (1964) begon als gewone boswachter.

Na zijn studie bosbouw werd hij ambtenaar voor de deelstaat Rheinland-Pfalz en kwam hij te werken in Hümmel. Hij was gedrild om bomen alleen te zien als bron van hout en om te herkennen wanneer ze rijp waren voor de oogst. De deelstaat was zelfs van plan om het hele bos te vervangen door sparren­plantages. In de loop der jaren ontdekte hij dat hij een andere visie had op het bos. In 2006 nam hij ontslag. Maar de gemeente wilde hem niet kwijt. Ze namen het bosbeheer in eigen handen, namen Wohlleben aan en gingen op zoek naar een duurzame vorm van bosbeheer.

VEEL COLLEGA’S in de bomenbusiness schrijven Wohlleben af omdat hij wel heel menselijk over de natuur praat. In zijn boek en in zijn rond­leidingen heeft hij het over ‘samenwerken’ en ‘herinneren’ en legt hij uit hoe bomen een ‘karakter hebben’ en elkaar ‘op de hoogte houden’ van nieuws over insectenplagen. ‘Ik doe dat bewust. Ik kies voor begrijpelijke, menselijke taal, en ik schrijf het op alsof ik een rondleiding geef.’ Toch zit er in zijn woorden geen greintje drammerigheid. Wat me vooral opvalt is een diep respect. Respect en ontzag voor een woud dat zo groot is dat wij het nooit kunnen doorgronden.

peter-wohlleben-uit-de-groene-amsterdammer-van-1-juni-2016

website: http://www.nationalgeographic.nl/artikel/het-verborgen-leven-van-bomen