Hemelvaart 2003

Het was donderdag Hemelvaart van het jaar 2003 dat ik op die ochtend bezig was mijn tuinstoelen op het dakterras schoon te maken met mijn roze schoonmaakhandschoenen aan dat de telefoon ging. Zusje, het is broer, papa is overleden!

Sindsdien is Hemelvaart altijd een moment van stilstaan bij wat geweest is en ongeacht op welke datum Hemelvaart valt het blijft zoals ik het ervaar. Een moment van herinneringen ophalen en terugkijken naar de periode die alweer voortgeleefd is zonder de opa van mijn kinderen.

Dit jaar valt Hemelvaart op 25 mei, vlak voor de geboorte van mijn eerste zoon Franklin Nandor die op 26 mei in het jaar 1986 ter wereld kwam. Ik was nog niet op de hoogte van het geslacht van mijn kind, vroeger, uhum, kreeg je wel een echo maar daar bleef het bij, een foto van je toekomstige kindje zonder geslachtsbepaling! Dat waren nog eens spannende bevallingen en momenten ervoor, welke namen wilde je samen voor jongentje en meisje.
Het was moeilijk om iedereen een plezier te doen, zodat wij als ouders gewoon ons eigen plan trokken. Een meisje werd Daphne Sanne Valerié, en een jongetje Franklin Nandor.
De bevalling van mijn eerste kind begon al twee dagen ervoor met “rug weeën” die intens van pijn waren en mijn volledige focus op het hier en nu hielden. Maar uiteindelijk kwam deze wolk van een jongen op de aarde.

Onze eerste zoon heeft een krachtige originele naam Franklin Nandor, de tweede voornaam is Hongaars aangezien de vader van Franklin half Hongaars is en een Nederlandse achternaam heeft.
En zo stond ik op die donderdag Hemelvaart in 2003, 17 jaar na de geboorte van Franklin Nandor, de tuinstoelen schoon te maken omdat de verjaardag van beide jongens die dag gevierd zou worden en visite buiten kon zitten met een hapje en een drankje.

En nu sta ik op Hemelvaart 2017 weer schoon te maken, het berghok met de gereedschapsafdeling is dit jaar onderwerp van mijn energie. En ik pakte de gele Bosch koffer met de boormachine vast en haalde een sopdoek over de enigszins bevlekte buitenkant en mijmerde even terug in de tijd, 1983 24 juni, onze trouwdag en deze koffer met boormachine kregen wij van onze werkgevers Miep en Loek Brons. En vandaag dacht ik even terug aan mijn ex-man (die nog leeft) en van wie ik in 1990 gescheiden ben. Ik vraag mijzelf af, heeft hij deze boormachine ooit gemist?

Ik spreek mijn dankbaarheid uit naar mijn ex-man, de vader van mijn twee zoons!
Dank voor de tijd die wij samen hebben geleefd, dank voor het schenken van deze twee prachtige zoons met wie ik het leven heb geleefd tot nu aan toe!

Haarlem, 25 mei 2017